“ბოროტებაში თანამონაწილეობა არაა იმის გარანტია, რომ ამავე ბოროტებისვე მსხვერპლი არ გახდე”

მაგრამ არ აღმოჩნდა ეს ყველაფერი საკმარისი – ერთ ბნელ ღამეს ისიც წამოაგდეს თბილი ლოგინიდან და მისთვის ნაცნობ გზას გაუყენეს, რა თქმა უნდა მიხვდა “საწყალი” დასახვრეტად, რომ მიჰყავდათ და გაოგნებული მთელი გზა განუწყვეტლივ თავისთავს ორადორ კითხვას სვამდა ლუღლუღით: – ჩამოაგდეს კომუნისტები? – დაბრუნდა მენშევიკები?

ასე მიიყვანეს მისთვის კარგად ნაცნობ ადგილზე და გაოგნებული სახით გაისტუმრეს ჯოჯოხეთში მისივე “თანამებრძოლებმა”.

ამ ამბავ/იგავის მორალი ასეა – ბოროტებაში თანამონაწილეობა არაა იმის გარანტია, რომ ამავე ბოროტებისვე მსხვერპლი არ გახდე.