“სააკაშვილი ოპოზიციაში ზოგს პატიმრად ამუშავებს, ზოგსაც მაგიდის ამყირავებლად”

“დაუსრულებელ კინკლაობაში სახედაკარგული ქართული პოლიტიკა”, – ასე აფასებს პოეტი დათო მაღრაძე დღევანდელ საზოგადოებრივ და პოლიტიკურ პროცესებს.

– ორ რეალობას შორის ვცხოვრობთ – ტელევიზია და ნამდვილი.

ტელერეალობაში არის აპოკალიფსი, “იოანეს გამოცხადების” მსგავსად არის ტელეწამყვანების ყოველდღიური გამოცხადებები, კვამლით, ცეცხლითა და გოგირდით თენდება­ და ღამდება, მხეცი ხან მიწიდან ამოდის, ხან წყლიდან… ანუ ის, რაც მიხეილ სააკაშვილს სურს საქართველოში იყოს. მეორე რეალობაში კი, ანუ ჩვენს სინამდვილეში, მოსახლეობას წინსვლა, მშვიდობიანი, ევოლუციური განვითარება სურს. სამწუხაროა, რომ

ქართული სულიერების, ქართული კულტურის თარგმნა სამოქალაქო შეგნების ენაზე ვერა და ვერ მოხერხდა. ეს არ ჰგავს­ ბარათაშვილის, ვაჟა-ფშაველას, პეტრე ოცხელის, ნიკო ფიროსმანაშვილის სამშობლოს, ვერ ვტოვებთ კულტურული გენერაციის შთაბეჭდილებას. ქართული სულიერება ქართული პოლიტიკური კულტურის ენაზე ვერ გადაითარგმნა. არადა, დეკლარირებული გვაქვს დასავლური ფასეულობები და ოპოზიციის თუ ხელისუფლების წარმომადგენელს რომ ჰკითხოთ, ჩვენი არჩევანი ევროპაა, მაგრამ როგორც კი ევროპული ღირებულებები სააკაშვილის სცენარს დაუპირისპირდა, როდესაც სასწორის ცალ პინაზე დადგა ევროპა,­ მეორეზე კი მისი სცენარი, ოპოზიციამ პრიორიტეტი სააკაშვილს მიანიჭა, მისი რევოლუციური სცენარი აირჩია და არა ევროპული ღირებულებები. ეს მაშინ, როდესაც სრულიად აშკარაა, რომ ყველა ევროპული რეკომენდაცია პოლიტიკის პარლამენტში გადატანას ითვალისწინებს, რაც ოპოზიციამ არათუ არ გაითვალისწინა, დაგმო კიდეც, ევროპა მტრის ხატად აქცია და შეურაცხმყოფელ ეპითეტებს არ იშურებენ.