მამა კონსტანტინე (პაიჭაძე) ჩოხატაურის ტაძრის წინამძღვრის, სასულიერო გიმნაზიის დირექტორის, მამა თომას (სიხარულიძე) გარდაცვალებას სოციალურ ქსელში აღნიშნული პოსტით ეხმიანება:”ეს 2 თვე შიშით ვუყურებდი სოციალურ ქსელში გამოჩენილ მის ფოტოებს, შეუცნობელის შიშით, რა ჰქონდა სტატუსად. დრო მეგონა სნეულების საწინააღმდეგოდ მიდიოდა, არ დამიშვია ამ შეუცნობელში იმედის გარდა სხვა აზრს გაეჭაჭანა.
უსაზღვრობამდე დიდია ახლა გულის ტკივილი, კიდევ მეტი და გაუსაძლისი იქნებიდა, რომ არა რწმენა ქრისტეს კაცთმოყვარებისა, რომელიც გვჯერა გეტყვის, ,,მოვედი ჩემთან კურთხეულო მამისა ჩემისაო”
მიმძიმს ამ წამს სახელის დაწერა ამ კონტექსტში, შენ მთელ ჩოხატაურს მოუკვდი ჩემო მამაო, ახლა მიუხედავად გეოგრაფიისა,რწმენისა და საქმიანობისა ჩოხატაურლების მაჯისცემა ერთია და ერთიანად იზომება.
ასე აერთიანებს ხალხს დიდი ადამიანის გარდაცვალება.
ასე განიდიდება ღმერთი დიდი ადამიანის გარდაცვალებით.
ნამდვილად იყავი ის სანთელი რომლის ნათებამ გააპო ბნელი და ათასობით ადამიანის გულში დაბადა იმედი, რწმენა და სიყვარული.
მამაო, ქრისტეს ჭეშმარიტო მღვდელო და მხედარო, მოგვიხსენე წინაშე უფლისა ჩვენისა.
ქვეყნის დასალიერიდან ვეამბორები შენს მაკურთხეველ მარჯვენს და შეგვინე თუ ოდესმე გვქონია ნებსითი თუ უნებლიეთი შეცოდებანი.
იბრწყინა შენმა ნათელმა და კაცთა წინაშე.
დღეს უფალი დაგაყენებს მარჯვენით მისა.
საუკუნოდ იყოს ხსენება შენი, ღირსო ნეტარებისა და საუკუნოდ ხსენებულო ძმაო.
დეკანოზობა შენი მოიხსენოს უფალმა სასუფეველსა თვისსა.
მშვიდობით მამა თომა.
მშვიდობით ძმაო თომა.
მშვიდობით მწყემსო კეთილო და საუკეთესო ადამიანო ქრისტეში”.
მსგავსი სტატიები:
პოეტ ოტია ტრაპაიძის სახლი შუა სურებში(ფოტოები)
სოფელ ნატანებში თოვლის საფარმა ნახევარ მეტრს მიაღწია
ჩოხატაურში ერთ სკოლაში კორონავირუსი 12 მოსწავლეს დაუდასტურდა
100 კაციდან რამდენი ადამიანი მოისურვებდა გურიაში ცხოვრებას-რა აჩვენა რუკამ?
ოზურგეთში მედია ტური მოეწყო
“შვილგარდაცვლილი დედები ვერასდროს იყურებიან მაღლა,მეტიც – მათ პირდაპირ მზერაც კი უჭირთ,დედა ამ ჭირთან ისე მარტოა, როგორც თვითონ სიკვდილთან ადამიანი”
“შევხვდი აფხაზეთიდან დევნილ ბავშვებს, რომლებიც ახლა ხონში და კოპიტნარში ცხოვრობენ”-გიორგი კეკელიძე
“თუ ვინმე მეტყოდა, შენი ცხოვრების რომელიმე წამი შეაჩერეო, სადაც რომ გავჯიუტდებოდი და მარადიულად გავიყინებოდი, იქნებოდა წამი 1996 წლის 12 დეკემბრის ღამის სადღაც თორმეტის ნახევრი”