ივნისის პირველ კვირას, როცა მის ოქროყანის ბაღში ჩემი დარგული ბალი მწიფდა, აუცილებლად მიგზავნიდა პატარა, ძალიან საყვარელ ვედროს, რომელშიც ოთხი ცალი ბალი ეტეოდა, ხანაც ხუთი. ყოველთვის ერთიდაიგივე წერილით:
“ზურიკო, გიგზავნი ერთ ვედრო ბალს.”
რეზო გაბრიაძე.
წელს დაიგვიანა, ძალიან ველოდებოდი..
აღარ მოვიდა.
გააზიარეთ და მოიწონეთ სტატია:
მსგავსი სტატიები:
ლანჩხუთის საფეხბურთო აკადემიის მწვრთნელებს და ფეხბურთელებს კორონავირუსი დაუდასტურდათ
“სოფელ დიცს ვესტუმრეთ და ორ წიგნისმოყვარულ დიცელს, ბებიას და შვილიშვილის – ელენეს და ელენეს ბიბლიოთეკა მოვუწყვეთ”
“მნიშვნელოვანი ამბავი – ოკუპაციის გამყოფ ხაზთან დათა პაპას სახელობის წიგნის კუთხეებს გავხსნით”-კეკელიძე
როგორია გურიაში კოვიდინფიცირების მაჩვენებელი
“თალიკო მამიდა გვიყვებოდა ბაღნობას, ხშირად: “მეხი დაცემია ქალიშვილობაში,დიდი გურგულა იყო”
“და თითქოს, როგორც მინიშნება, უკვე მერამდენე და მერამდენედ ამაო – ვაჟას დღე დადგა”-გიორგი კეკელიძე
“სრულად ვფლობთ სიტუაციას” _ რა ხდება ბახმაროში
გურიის სანაპირო ზოლზე მეზობელ ქვეყანაში მომხდარი სტიქის შედეგად ზღვამ დიდი რაოდენობის ნარჩენები გამორიყა