“დაიწყო წინადადებების აწყობა…”- როგორია ცოტნე გამსახურდიას ჯანმრთელობის მდგომარეობა

“იმ ავადსახსენებელ 2019 წლის 19 დეკემბრამდე, ყოველდღე სიხარულით ვბრუნდებოდი სამსახურიდან…”, – გვიყვება­ ცოტნე გამსახურდიას მეუღლე ანა ჯაბაური,­ რომელიც მას შემდეგ, რაც ცოტნე­ გამსახურდია დაჭრეს, გვერდიდან არ მოშორებია, დღესაც მასთან ერთად იმყოფება გერმანიაში. ანა ცოტნეს ჯანმრთელობის მდგომარეობასა და მათ ურთიერთობაზე ბევრ საინტერესო ამბავს გვიყვება.

– როგორ გახსენდებათ ცოტნესთან პირველი­ დაკონტაქტება?
– თურქეთში გადაყვანიდან სამი კვირის განმავლობაში მასთან არ მიშვებდნენ. თბილისიდან სტამბოლში მეორეჯერ ჩასულს ექიმებმა ამბავი დამახვედრეს – მოვხსენით სამკურნალო ნარკოზი, გავაღვიძეთ, მაგრამ არაფერზე არ რეაგირებს, არ უნდა თვალების გახელა, ფაქტობრივად, მცენარის მდგომარეობაშიაო. ვერ დავიჯერებ, შევალ და ნახავთ, რომ ასე არაა-მეთქი. მართლაც, შევედი თუ არა და დაველაპარაკე, თვალიც გაახილა და აშკარად გამოხატა სუსტი, მაგრამ მაინც ემოცია. ვთხოვე, თუ ჩემი გესმის, ხელი მომიჭირე-მეთქი და მაშინვე მომიჭირა. მედპერსონალი გაკვირვებული მოგვჩერებოდა. ამ დღის შემდეგ კუს ნაბიჯებით, მაგრამ მაინც წინ მივიწევთ.

– ძმები თუ არიან ბრძოლაში ჩართული?
– ცოტნეზე თავდასხმის პირველი წუთებიდანვე ორივე ძმა მუდმივად მასზე­ ზრუნავს. მათ გარეშე, ალბათ, ჩვენი ბრძოლა­ წარმოუდგენელი იქნებოდა, როგორც ფსიქოლოგიური, ასევე მატერიალური თვალსაზრისით. კონსტანტინე გერმანიაში მუშაობს და ეს ჩვენთვის დიდი ბონუსია­ – მუდმივად ჩვენ გვერდითაა. ამ ორი კვირის­ წინ მასთან ერთად მისი ვაჟი ზვიადიც იყო ჩამოსული. რაც შეეხება­ გიორგის, დაძაბული სამუშაო გრაფიკის მიუხედავად, ზრუნვას არ გვაკლებს. დიდი კონსტანტინეს ჰონორარის ავანსის თავისი­ წილიც ჩვენ გადმოგვირიცხა. მუდმივად ვგრძნობთ გიორგის არაჩვეულებრივი მეუღლის, ანი აბულაძის თანადგომას. მეამაყება, რომ ცოტნეს ერთ გუნდად შეკრული სანაქებო ოჯახი ჰყავს.

– თქვენ სად იყავით იმ დროს, როცა ეს ამბავი მოხდა?

– ძალიან თბილი, მზრუნველი და საინტერესო. მისგან ძალიან ბევრს სწავლობ, იზრდები, ხალისი გემატება, ივსები ენერგიით. ყველასთვის ცნობილია მისი ინტელექტუალური შესაძლებლობები. ვხუმრობდი ხოლმე, რაც ცოტნესთან ვცხოვრობ, “გუგლი” აღარ მჭირდებ-მეთქი. ბევრ რამეს ვაკეთებდით ერთად – დაწყებული საგანმანათლებლო-შემეცნებითი საქმიანობით, მურაბების და კომპოტების მომზადებით დამთავრებული. ბევრსაც ვერთობოდით – ვსეირნობდით, ვვარჯიშობდით, მეგობრებთან დავდიოდით და ხშირად თავადაც ვაწყობდით მეგობრულ ვახშმებსა და საღამოებს.

რაც შეეხება სიხისტეს, რასაც მე უფრო პირდაპირობას და პრინციპულობას დავარქმევდი, ამ თვისებას მართლაც ავლენდა, ოღონდ მხოლოდ მაშინ, როცა თვლიდა, რომ უსამართლობა ხდებოდა.

ცოტნეს მეგობრები ჩვენი თურქეთის კლინიკაში ყოფნის პერიოდშიც უვლიდნენ ვაზს, მაგრამ ერთხელაც ჭიშკარი გატეხილი, ვაზი აჩეხილი და ჩემი და ცოტნეს საწოლი დამწვარი დახვდათ. ეს ინფორმაცია მეზობლებმა და ცოტნეს მეგობრებმა მომაწოდეს. მომხდარი მხოლოდ მას შემდეგ დავიჯერე, რაც ფოტოები გამომიგზავნეს. ვფიქრობ, ამის გაკეთება მხოლოდ შინაურს შეეძლო.

გააზიარეთ და მოიწონეთ სტატია:

მსგავსი სტატიები:

მხარს არავის ვუჭერ, რასაც ვუყურებ, ასე მირჩევნია – მეუფე იაკობი პოლიტიკურ განწყობაზე “პირველი გამარჯვება არის, თუ ბრძოლა გაგრძელდება საავადმყოფოც იარსებებს” “დაწყევლილი მყავდა ყველა ქართველი, ვინც სამშობლოს ეროვნულ საგანძურს დაუკარგავდა” გერმანიაში დასაქმების პროგრამით ხვალ 20 ადამიანი გაემგზავრება საქართველოში მიწისძვრა მოხდა Pfizer-ის და Moderna-ს ვაქცინებს აშშ-ის სამედიცინო მარეგულირებელმა დაამატა გაფრთხილება, რომ იშვიათად გულის კუნთის ანთებას იწვევს როგორი ამინდია მოსალოდნელი 28 ივნისს საქართველოში “მე და ქალბატონმა ციურიმ გადავწყვიტეთ გურიაში დავაარსოთ ხანდაზმულთა შეხვედრისა და გართობის ცენტრი – ,,კუნხურეხა”-კეკელიძე