ბუნტი გურიაში – გურული ფოლკლორი

რუსულად წიგნი მისწერა

ლევონიძემ დადიანსა:

გურულები აგვებუნტენ

მუაშველეთ ამ ჩვენს ჯარსა.

დადიანსა პჭობა ქონდა

გადასწყვიტეს დახმარება,

მუუყარებს ჯარეფს თავი

და უბრძანეს გამგზავრება.

გურიაში რომ ჩავალთო,

ბრევლი აქვენ დაპირება,

ქონებით და ვოქრო-ვერცხლით

მიელიენ გამდიდრება.

„გურიასუ ბუნტი ყოფე,

აპა მივშვათ“, იძახიენ,

წინ მოუძღვის თავადები

„ბედინერას“ დასძახიენ.

როსტომა მორბის ჩაჩხაჩი:

ბიჭებო, თოფი მაგარსო,

დადიანები მოგვიხთენ

მოტრაბახობენ მაგარსო.

სამი ბიჭები დავტიე

ჯიხურში გამაგრდებიენ;

ყველა იძახის – ვიჩქაროთ

ამხანაგები გველიენ.

გამოკვანწული ბიჭები

მიქრიენ გამალებული,

წინ მუუძღობა ცერუა

საშიშრათ გამგელებული.

დადიანმა მუაყენა

გრიგოლეჩი მისი ჯარი,

წინ დუუხთენ გურულებმა

ვოზდახუთი მევომარი.

ათასხუთას მომხთურეფსა

გზა არ მისცეს გასაქანი,

ვინც გაბედა წინ წამოსლა

მუანტრიეს მოსაქანი.

წყალი არის გასავალი

მეგრელებმა იგდენ ნავი

„ჰაი ნიში მიდოუღათ“

გამეეშვა შით მცურავი.

თითოს თითო ტყვია მოხთა

წყალი წითლად შეიღება,

მიქავა და მისი ხლები

ბარდ-ეკალჩი იმალება.

ჯაიანი ცხენს აგელვეფს

ჯარს წინისკენ ერეკება;

მარა იერიშს ვინ ბედავს

შიშით მუხლი ეკვეთება.

ტიგარიძემ შეუძახა:

საწყალ ხალხს ნუ ერეკები,

შენ თუ გყოფნის ვაშკაცობა

უკან-უკან რაღას დგები.

– ჯაიანო ვერ წაგვიხვალ

რაკი ხელში ჩაგვივარდი;

აქ წამოსვლას ის გერჩია

შინ შენს ქალსა მუუარდი.

ჯაიანს კუდი იეწვა,

ვის სოდნია მისი ზრახი,

ეი ვინ ხარ, შეეუყვირა,

გადუუსვა ცხენს მათრახი.

– საყვარელა ვასაძე ვარ,

ხმასან თოფმაც დეიჭექა,

ჯაიანი გადმუარდა

ჭინკზე თავი დაახეთქა.

იგრიალა ვოზდახუთმა,

სტამბოლი და მაჭახელი,

ვინც გადარჩა, შუუყვირეს

– ასით ყველამ მაღლა ხელი.

აკანკალდა დადიანი

გურიელის ძოლისძმაი,

„-ვა დომჭყიტათ ჯიმალეფი“

იძახიან ვაი ვაი.

თოფ-სატევარ დანაყარი,

ალაიაში გააძრინეს

და თავადებს ცემით ვოფლი

შით კპილეფში გაადინეს.

დუუმოწმეს: აღარ გნახოთ,

რიონს აქეთ ხანჯლიანი,

რომ ჩახვიდეთ მოგვიკითხეთ

თქვენი დიდი დადიანი!

–

ალექსანდრე ღლონტი – „გურული ფოლკლორი“ 1937 წელი

–

შალვა ძნელაძე – ჯანყი გურიაში