”ახლა ზუსტად იმ განზომილებაში აღმოვჩნდით მსოფლიოს მასშტაბით, რომელიც ნათლად იყო განსაზღვრული მმართველი პარტიის 2012 წლიდან”

”ძალიან მძიმე დღე ჰქონდა პრეზიდენტ ზელენსკის. ამას მოწმობდა მისი გაფითრებული, უძინარი, შეშუპებული სახე და ნერვული, მკვეთრი მიმიკები CNN-ის კორესპოდენტთან საუბრისას. უმძიმესი გადაწყვეტილებები აქვს მისაღები ამ დღეებში და კარგად აცნობიერებს პასუხისმგებლობის გამანადგურებელ სიმძიმეს.

მიუხედავად უზარმაზარი მატერიალური და მორალური დახმარებისა, უკრაინა მაინც მარტო ებრძვის მტერს. ეს არის ფაქტი. და ამ ბრძოლაში მათ მხოლოდ საკუთარი თავის იმედი შეიძლება ჰქონდეთ.

ცენტრალური სადაზვერვო სააგენტოს მოსკოვის განყოფილების ყოფილი შეფის მიერ რამდენიმე დღის წინ გამოთქმული ეჭვი პუტინის შეურაცხადობაზე, უკვე ოფიციალურ ვერსიად იქცა და ჩამოყალიბდა. ამერიკული დაზვერვის თანამშრომლები კარგად განსაზღვრული ინტერვალებით ერთმანეთის მიყოლებით ჩნდებიან CNN-ის ეკრანზე და ღია ტექსტით მიმართავენ რუს კოლეგებს, რომ მათმა შეფმა გარეკა და სჯობს დროზე დააოკონ, სანამ მოვლენები შეუქცევადი გახდება.

წარმოუდგენელი ფსიქოლოგიური და მორალური სტრესის ქვეშ არის ამჟამად ამერიკის პრეზიდენტი და მისი ადმინისტრაცია. ნებით თუ უნებლიეთ, ისინი უკვე შეყვნენ თამაშში შეშლილ მონსტრს და ახლა უწევთ მისი წესებისათვის ანგარიშის გაწევა. დილემა ასეთია: უკრაინას ვერ დატოვებენ დახმარებისა და მხარდაჭერის გარეშე, ეს აქსიომაა; მაგრამ არ იციან სად გადის ის წითელი ხაზი, რომლის გადალახვის შემდეგ პუტინი ბირთვულ კარტს გადმოაგდებს. თუ უკრაინამ მკვეთრი უპირატესობა მოიპოვა და პლანეტარული მასშტაბით გაამასხრა რუსული სამხედრო მანქანა, გაცოფებული პუტინი არაფერზე დაიხევს უკან. თუ უკრაინა დამარცხებისაკენ წავიდა და ამერიკა ჩაერია თუნდაც უკრაინის საჰაერო სივრცის გადახურვით, რასაც ასე სასოწარკვეთით ითხოვს ზელენსკი და რაზეც ბაიდენი მკვეთრ უარს აცხადებს ამჟამად, პუტინი ალბათ შეასრულებს თავის დანაქადნებს. იქმნება ერთგვარი ცუგცვანგი, როდესაც ყველა შემდგომი სვლა წამგებიანი შეიძლება გამოდგეს.

ყველაზე ოპტიმალური ალბათ საომარი მოქმედებების შეჩერება იქნება, მაგრამ პუტინი ამ შემთხვევაში პრაქტიკულად არაფერს დათმობს და ზელენსკის საბედისწერო დილემის წინაშე მოუწევს დადგომა, რადგან რუსების მიერ შემოთავაზებული ნებისმიერი წინადადება იქნება შეურაცხმყოფელი და ახლო პერსპექტივაში დამანგრეველი უკრაინისათვის. სწორედ აქ მოუწევს ამერიკას და დასავლურ კოალიციას ზელენსკის დარწმუნება და ამისათვის ალბათ წარმოუდგენლად მომხიბლავ დაპირებებს გასცემენ. უკრაინის პრეზიდენტის არჩევანი იქნება მსოფლიოსათვის ბირთვული კატასტროფის თავიდან აცილებასა და უკრაინის ეროვნული ინტერესების ნაწილობრივ დათმობას შორის. რამდენად შეძლებს იგი უკვე ადუღებული თანამემამულეების დარწმუნებას? რამდენს გაუძლებენ კიდევ უკრაინელები? მზად არიან ბოლომდე იბრძოლონ და კიდევ ბევრი მსხვერპლი გაიღონ? შეძლებს თუ არა ამ დილემის შესაბამის ახსნას პრეზიდენტი ზელენსკი თავისი ხალხისათვის ისე, რომ მათი პატრიოტული გრძნობები არ შეურაცხყოს? ეს არავინ იცის. არც ამერიკის ყოვლისმცოდნე დაზვერვამ.

პრეზიდენტ ზელენსკის ნებისმიერი მოქმედების გაკრიტიკება ამორალობაა დღეს. ამას მხოლოდ ის ჩაიდენს, ვის გონებასაც უბრალოდ არ შეუძლია გაიაზროს ის კოლოსალური სტრესი, რომელსაც განიცდის ამჟამად უკრაინის პრეზიდენტი.

სამწუხაროა, რომ საქართველოს ოფიციალურ წარმომადგენლობას არ შეუძლია ისე გათვალოს თავისი მოქმედებები, რომ არც საშინელ განსაცდელში ჩავარდნილი უკრაინა შეურაცხყოს და არც საკუთარი ქვეყნის მოქალაქეები. ინტელექტის ნაკლებობის ბრალია ეს, ღირსების, ურთიერთპატივისცემის არარსებობის, თუ ყველაფრის ერთად, ეს თავად განსაჯეთ, საკუთარ გონებაში.

პრინციპში, ამჟამად ზუსტად იმ განზომილებაში აღმოვჩნდით მსოფლიოს მასშტაბით, რომელიც ნათლად იყო განსაზღვრული მმართველი პარტიის 2012 წლის წინასაარჩევნო ბუკლეტის საგარეო პოლიტიკური დოქტრინით. თუ არ წაგიკითხავთ, ან წაიკითხეთ და ვერ გაიგეთ, ან უბრალოდ, იგნორირება გაუკეთეთ, ეს მმართველი პარტიის დანაშაულს არ წარმოადგენს; საკუთარ თავში ეძებეთ პასუხები.