სისონა დარჩიას ამბავი

სისონა დარჩია იყო ჯუმათური, მაღალჯუმათური. მე თვითონ მინახავს იგი. პატარა ტანის კაცი იყო, მარა უსაშველო სწრაფი იყო, ხიდან ხეზე ხტებოდა, ხიდან თავჩაღმა ჩამევიდოდა. ჩქარი მოსაზრების კაცი იყო.

.

რომ დიეცენ თავზე, უთხრენ: დაქვჩიო! – არ დაქჩებიო, – დუუძახა. აგური გადააგდო ფუხრის თავიდან და იგი ქვეშ გაძვრა პოლში. დუუშინენ ტყვია აგურს. სისონაი გეიქცა. ყოოლთვის გეიქცეოდა. მას ვერ იჭირავდენ. თვითონ არ კვლიდა კაცს.

.

მისი გაქცევის მიზეზი როსტომ დარჩია იყო. როსტომი იყო ბატონის მუურავი. იგი ზდევდა სისონას. სისონას უყვარდა ქალი საცოლო. წაართვა როსტომის შვილმა. ხვთიშობლობიდან წეიყვანა ქალი.

.

მერე სისონაი გაფირალდა. მერე ძმებიც გახვა ამას. ერთი ძმაი, ვასილაი მოკლეს. ვასილას რომ ტიროდენ, მივიდა და იტირა. თოფი ეჭირა ხელში: შენ კვტარი და მე – ცოცხალი, რაფელ გევიარო გზაშიო! შიშით ყვალაყამ შებრუნდა. რომ წევიდა, მერე დაფაცურდენ. რაფიელ გოგუაძე იყო, იმან თქვა: რაფელ გაგექცენ სისონაო. მეო ორივე ყურეფს მევიჭრიო, თუ არ დევიჭირავ სისონასო. სისონამ შეხთა გზაში და მიაჭრა ორივე ყური და უთხრა: დეიკავე აგი ხელში და მუუტანე მაზრის უმფროსო. სისონა მერე მოკტა მისით .

.

მთქმელი: ერმალო კვაჭაძე სოფელი ორაგვე, ჩამწერი: გრიგოლ იმნაიშვილი 1961 წელი