“რატომ არ უნდათ გოგოებს სოფელში გათხოვება?” – “ცომთან ერთად ტალახის ზელვა რავარია” – რას პასუხობენ კითხვას ქალბატონები?

კობა ზენაიშვილი, სოციალურ ქსელში, კითხვას სვამს:

“თქვენი აზრით რატომ არ უნდათ გოგოებს სოფელში გათხოვება?”

კომენტარები:

არავინ თხოულობს და იმიტომ

ზამთარში ძნელია ალბათ სოფელში..

თუ ვაჟკაცი შეგიყვარდა იქ სოფელიც სამოთხეა

თუ სიყვარულია, სოფელში კი არა ცხრა მთას იქეთ წახვალ

დილით ძროხაა მოსაწველი

ვინ თქვა რომ არ გავთხოვდი? მართალია იქ მუდმივად არ ვცხოვრობთ მაგრამ როდესაც იქ ვართ შრომა არავის გვეთაკილება.. საკუთარ ნაშრომს უფრო გემრიელი სუნი და გემო აქვს.. ქალაქში რომ წამოიღებ მით უმეტეს.

ტალახია ჩვენს სოფლებში და არ მოსწონთ ინფრასტრუქტურა,თორემ ევროპის სოფლებში ბევრი სიამოვნებით გათხოვდა

პირობები თუ აქვს ადამიანს საცხოვრებლად რა მნიშვნელობა აქვს სად იცხოვრებ? ცოტა ძნელია გარემოს გამოცვლა

რატომ გარბიან სოფლიდან ქალაქში. სოფელში დაილია მამრი?

ცომთან ერთად ტალახის ზელვა რავარია

ძროხის მოწველა, მჭადის დაცხობა კეცებზე არ იციან როგორრი გასარისკია..

სოფლის მძიმე საქმეს გაურბიან, ქალაქში ფეხი ფეხზე გადაიდებენ, სიგარეტს გააბოლებენ და ზედ ყავასაც მიაყოლებენ

ყველას ცხოვრების გაუმჯობესება უნდა. მეგა ქალაქები იზიდავთ.გონიათ აქ ხე ისხამს ფულს. უშრომელად.ბრჭყვილა კლუბები. ბარები განათებული ქუჩები ეს ხიბლავთ. მაგრამ ეს ყველას არ ეხება. ბოლო წლებმა გვიჩვენა ყველაზე მაღალ ქულებს, რაიონიდან ჩამოსული უმაგრესი ახალგაზრდები იღებენ. რაც ძალიან მახარებს.

სოფელი ახლა ისეთი გათანამედროვებულია, ბევრი არ იტყვის უარს, თუ ჭეშმარიტ სიყვარულს შეხვდება.

სოფელში კი არა, საერთოდ არ მინდა გათხოვება

პასუხი არ ვიცი, მაგრამ ვიცი რომ ფიქრითაც კი არ შემიძლია. სტუმრად რომ ვარ შებინდებას დაიწყებს თუ არა ხასიათი მეცვლება.

იგივე მიზეზით, რითაც ბიჭები არ რჩებიან სოფელში

საწყენად არ მიიღონ სოფლის გოგონებმა მაგრამ რეალობას ვიტყვი, სოფელში გათხოვება არ უნდა სოფლის გოგოებს, თუ თბილისში ბინა არ აქვს არ გაყვებიან, თბილისელს გაყვენ ოღონდ და გინდა გაჭირვებული იყოს გინდა ნარკომანი, ლიჟბი თბილისელი იყოს. ქალაქელი გოგონები უფრო თხოვდებიან სოფლის ბიჭებზე, მე მაგალითად ოთხი თაობის თბილისელი მოხევე ბიჭს გავყევი ყაზბეგში ცოლად და უბედნიერესი ვარ, თბილისზე მეტად მიყვარს ცხოვრება ყაზბეგში

არაფრის გამო! ქართული სოფლებიდან პირდაპირ ევროპა ამერიკისკენ ისწრაფიან, თბილისიც “უჭერთ “უკვე

ერთი კურიოზი. ჩემმა მეგობარმა მომიყვა. კახეთიდან ნათესავი ესტუმრათ, რომ მოსაღამოვდა, ბოდიში და ტუალეტი უკითხავს, სად გაქვთ ტუალეტი, სად დადიხართო. დაუნახვებიათ, იქ არისო. გაგიჟებულა სტუმარი, რას ამბობთ აქ რა შემიყვანს, ხომ არ გაგიჟდითო. რატომო? იმიტომ, რომ სადაც საჭმელს ჭამთ იქ ტუალეტი როგორ შეიძლება, რომ იყოსო. წამომხტარა და გაქცეულა. კიბეზე, რომ ჩადიოდა, მიუძახებია გინებით, თქვენი ქალაქიც და ამნაირი ცხოვრებაცო. თქვენც იტყვით, რომ ვცხოვრობთო?

ზოგს სოფელი მოსწონს, ზოგს ქალაქი. კაცია და გუნება.მე მაგალითად ერთ საათზე მეტს ვერ ვძლებ სოფელში. იქაურ გარემოს ვერ ვიტან. ბავშვობიდან ასე ვიყავი. დედაჩემი სულ ტირილით მტოვებდა ხოლმე ბებიასთან სოფელში.არადა ძაან ბევრი ამხანაგები მყავდა სოფელშიც, მაგრამ მაინც ჩემი თბილისი მერჩივნა.ერთ სასაცილო ამბავს მოვყვები. 97 წელში სამსახურიდან 3 კვირით წაგვიყვანეს გერმანიაში. გინდ დაიჯერეთ გინდ არა ჯერ კიდევ თვითმფრინავში ვიჯექით, უკვე თბილისი მენატრებოდა. დღესაც არ ვიცი რა დამემართა. ალბათ ეს არის ნოსტალგია. რომ ჩავედით არსად წასვლა არ მინდოდა, არაფერი მიხაროდა. ჩემს თანამშრომლებს ეგონათ რომ გავაფრინე. მოკლედ ჩემზეა ნათქვამი: თბილისო, თბილისო, მშობელო დედავ, ეს გულიც ტირისო, როცა ვერ გხედავ. მე თბილისი მჭირს. მაგრამ ძალიან დიდი სურვილი მაქვს მთელი საქართველო მოვიარო, ყველა კუთხე ვნახო.

ჩემი გოგო გათხოვდა და ბედნიერია

არახელსაყრელი საცხოვრებელი პირობების გამო. მაგ. საქართველოს ბევრ სოფლებში, სკოლები და საბავშვო ბაღები დღესაც არ არის და სხვა. ამიტომაც ხდება, ყოველთვის მიგრაციული პროცესები.

გოიმები არიან და მიტომ

საერთოდ რად უნდათ ეს გათხოვება………..

თუ ნამდვილი სიყვარულია სოფელშიც გაყვები და უდაბნოშიც!

alia.ge