ავტორის სახელსა და გვარს არ ვწერ თორემ მიწიდან ამოთხრიან საწყალს 
(გურულთა სარკე 1902 წელი)
“გურული მანდილოსანი ზარმაცია ოჯახში, იგი როცა მოითავებს საშინაო საქმეებს (სადილ-ვახშმის გაკეთებას, დაწმენდა დასუფთავებას და ქათამ-ღორის დაპურებას), მაშინ იგი ხელ-პირ დაბანილი (რასაკვირველია, ფერ-უმარილით შეტატული) წამოჯდება პარმაღზე (ბალკონზე) და გამვლელ-გამომვლელს შარაზე უცქერის დროის გასატარებლად, ან არა და მეზობლობაში ჭორების არხივს ჩხრიკავს და მით ერთობა, როცა სხვაგან ქართველი ქალები ამისთანა დროს წინდა-პაჭიჭს მიანცა ქსოვენ თუ სხვა საქმე აღარ დაუჯდათ და ასე უქმათ კი არა დროს არა დაკარგავენ დროსა!
ნახატი ანტონ გოგიაშვილისაა და კავშირი ზემოხსენებლთან არა აქვს
ავტორი: კახა ჩავლეშვილი
გააზიარეთ და მოიწონეთ სტატია:
მსგავსი სტატიები:
უბედური შემთხვევა ლანჩხუთში–60 წლამდე ქალს მატარებელი დაეჯახა
“რომ შემძვრალხართ ამ პარლამენტში და მთავრობაში, გააკეთეთ გურიისთვის რაცხა”
ნასაკირალზე უსახლკარო ცუგა, ახალ პატრონს ელოდება- შემფარებელს, კვების და სხვა ხარჯებს დაუფინანსებენ
“ჩემი დიდგორი” -დავით შარაშენიძემ საქართველოს მასშტაბით ჩატარებულ კონკურსში გაიმარჯვა
წარჩინებულ მოსწავლეებს კომპიუტერები და მედლები მეორე წელია არ მიუღიათ
რას წერდა ფრანგი მოგზაური და მკვლევარი ბარონი დე ბაი, რომელმაც საქართველოში XIX საუკუნის მიწურულს იმოგზაურა
“წერილი მამაჩემის სასაფლაოდან”-კეკელიძე
რა ღირს გურიის მთიან კურორტებზე დასვენება და რამდენად მომზადებული ხვდებიან დამსვენებლებს