უთხარით რუს დედებს, მათი შვილები კლავენ ბავშვებს – უკრაინის პირველი ლედის მიმართვა

“მკითხეს, ვტირი თუ არა ომში. დიახ, ვტირი. ცოტა ხნის წინ ჩვეულებრივი საცხოვრებელი კომპლექსის ეზოში საფლავი დავინახე. მას ჰქონდა თვითნაკეთი დაფა, სადაც ეწერა: „დედა. შვილი”. ორივემ დაკარგა სიცოცხლე.

ასე ასაფლავებენ მეზობლები მიცვალებულებს მუდმივი დაბომბვის ქვეშ ჩვენს ქალაქებში მარიუპოლში, ბუჩასა და გოსტომელში.

ომის პირველ დღეებში გავიგეთ, რომ რუსეთი კლავდა მშვიდობიან მოსახლეობას. ის ფაქტი, რომ რუსეთი ამას ასე ცინიკურად და შეგნებულად აკეთებს, ჯერ კიდევ შოკისმომგვრელია. ჩვენი შვილებისთვის ახლა უფრო უსაფრთხოა ბომბსაფარებში დაბადება, ვიდრე საავადმყოფოებში. რუსეთი ხომ სამშობიარო სახლებს ბომბავს.

თქვენ ალბათ გინახავთ მარიუპოლის დაბომბილი სამშობიარო სახლის და ამ თავდასხმის მსხვერპლი დასისხლიანებული ქალების ფოტოები.

რუსეთში ეყოთ ცინიზმი, რომ ამისთვის ტრიუკი ეწოდებინათ, რადგან ფოტოზე ცნობილი ბლოგერი იყო. და ის ბავშვის გასაჩენად მივიდა და გააჩინა, ოღონდ უკვე დანგრეული საავადმყოფოს პირობებში.

ომის დაწყებიდან დღემდე 15 000 უკრაინელი ბავშვი დაიბადა. წარმოიდგინეთ – 15 000-მა ბავშვმა არ იცის, რა არის მშვიდობა. და მშვიდი ცის ნაცვლად ხედავენ ბნელი სარდაფის ბეტონის ჭერს.

არიან სხვა ბავშვებიც, რომლებსაც ამ ომის საშინელებასთან ერთად, მძიმე დაავადებებიც აწუხებთ. ბომბის თავშესაფრები კიბოთი დაავადებული ბავშვების ონკოლოგიურ დაწესებულებად იქცა. ზოგიერთ ჩვენს პატარა პაციენტს ჰქონდა დარჩენილი ქიმიოთერაპიის მხოლოდ ორი ან სამი დოზა, როდესაც ომი დაიწყო. მათთვის ყველაფერი შეწყდა – და მათი პროგნოზი ახლა სავალალოა.

ჩემი დახმარების თხოვნის შემდეგ, უკრაინა ახორციელებს სერიოზული დაავადებების მქონე ბავშვების ევაკუაციას დასავლეთ ევროპაში. მათ უნდა მოიპოვონ საკუთარი გამარჯვება, სანამ ჩვენ, მშობლები, საერთო გამარჯვებას მოვიპოვებთ მათთვის.

ომის გამო უკრაინელი ბავშვების ნახევარი „საერთაშორისო დევნილად“ იქცა. ახლა თქვენ იხილავთ ბევრ იმ ბავშვს თქვენს ქვეყანაში – ბავშვებს ზრდასრული თვალებით, რადგან მათ ნახეს სიკვდილი.

თუ ნახავთ ასეთ ბავშვებს და დედებს, რომელთა მამები აქ რჩებიან ქვეყნის დასაცავად, გთხოვთ, დაეხმარეთ მათ, რომ კვლავ გათბნენ. აჩვენეთ მათ, რომ მსოფლიოში არსებობს უსაფრთხო ადგილები და ღირსეული ადამიანები: ადამიანები, რომლებსაც არ უხარიათ სხვისი ტკივილი.

რაც უკრაინაში ხდება მხოლოდ პუტინის დანაშაული არ არის. ის ყვირის ბრძანებებს. მოსაკლავად მისი ჯარისკაცები იგზავნება – ათასობით ახალგაზრდა ბიჭი და მამაკაცი: თავად ვაჟები და მამები. მათი ნება დაქვეითებულია.

მინდა, ვკითხო რუს დედებს: როგორ გრძნობთ თავს, როცა თქვენი შვილები ჩვენს შვილებს კლავენ? ესვრიან ბომბებს, ნაღმტყორცნებს? არც ერთი დედა არ ისურვებდა, რომ მისი შვილი ბავშვის მკვლელი ყოფილიყო. არც პუტინის მიერ დაპირებული გულუხვი ჯილდოებისთვის.

მაგრამ აქამდე მე მესმის მხოლოდ ყრუ დუმილი რუსი დედებისგან. დაშინებულები არიან თუ გულგრილები? წარმოდგენაც არ მინდა, რადგან არ ვიცი, რომელია უარესი.

როცა რუსეთში ამბობენ, რომ მათი ჯარები მშვიდობიან მოსახლეობას არ აზარალებს, მე გთხოვთ, აჩვენოთ ჩვენგან მოტაცებული ბავშვების სურათები.

აჩვენეთ მათ უკრაინელების სახეები, რომლებმაც ძლივს დაიწყეს სუნთქვა, სასტიკად უარი უთხრეს გაზრდის შანსზე.

კიდევ რამდენი ბავშვი უნდა მოკვდეს, რომ დაარწმუნოს რუსული ჯარები, შეწყვიტონ სროლა? კიდევ რამდენი ბავშვი უნდა მოკლას რუსმა ჯარისკაცებმა, სანამ დედები ამ ომის წინააღმდეგ წავლენ?

გთხოვთ, გახსოვდეთ და გაიმეოროთ ეს საშინელი სიმართლე: რუსი დამპყრობლები კლავენ უკრაინელ ბავშვებს. უთხარით ეს რუს დედებს – რათა მათ იცოდნენ, კონკრეტულად რისთვის აგზავნიან მათ შვილებს უკრაინაში. აჩვენეთ ეს სახეები რუს ქალებს – და შეახსენეთ მათ, რომ მათი ქმრები, ძმები, თანამემამულეები კლავენ უკრაინელ ბავშვებს – შვილებს. შეახსენეთ მათ, რომ დუმილი მათი სიკვდილის თანამონაწილეს ხდის.

ნება მომეცით სხვა ნოტაზე დავასრულო. როგორც დედა, ვცდილობ ჩემს შვილებს შთავაგონო. როგორც უკრაინის პირველი ლედი, ვიმედოვნებ, რომ შთავაგონებ ჩემი ქვეყნის შვილებს. მაგრამ სწორედ მე ვარ შთაგონებული უკრაინის შვილებითა და დედებით. ნება მომეცით გითხრათ: ისინი საოცრები არიან.

უკრაინელი მოხალისეები ქალაქ ბერეგოვოდან უნგრეთის საზღვარზე დაეხმარნენ მარიუპოლიდან ლტოლვილს საზღვრის უსაფრთხოდ გადალახვაში. სვიტლანა ერქვა და მასწავლებელი იყო. რამდენიმე კვირიანი მუდმივი დაბომბვის შემდეგ მისი სახლის სარდაფში, ამ დაქანცულ ქალს არანაკლებ ოთხი ბავშვი ჰყავდა. მათგან მხოლოდ ერთი იყო მისი.

მეორე ბავშვი მისი დის შვილი იყო. მისი და სახლიდან წყლის მოსაძებნად გაიქცა და არ დაბრუნებულა. მესამე ბავშვი მეზობლების იყო, რომლებიც დახოცეს. მეოთხე იყო ობოლი სვიტლანა, რომელიც ქუჩაში აიყვანა, როცა საევაკუაციო ავტობუსებისკენ გარბოდა.

სვიტლანას წყალობით ოთხი უკრაინელი ბავშვი ცოცხალია.

აი, ვინ არის ნამდვილი დედა. ქედს ვიხრი მის წინაშე”

წერს უკრაინის პრეზიდენტის მეუღლე და პირველი ლედი ოლენა ზელენსკა წერილში, რომელსაც Daily Mail აქვეყნებს.

გააზიარეთ და მოიწონეთ სტატია: