ქუთაისში, უქიმერიონის გორაზე დგას ბაგრატის ტაძარი, იგივე ღვთისმშობელის მიძინების სახელობის ტაძარი X-XI საუკუნების მიჯნაზე აშენდა.
ჩრდილოეთით მდებარე კედლის წარწერის თანახმად, „ქ. ოდეს განმტკიცნა იატაკი, ქორონიკონი იყო 223“, რაც 1003 წელს ნიშნავს და ბაგრატ მესამის მეფობის წლებს უკავშირდება (975-1014). ბაგრატ მესამე, მოგეხსენებათ, გიორგი პირველის მამა იყო, რომელიც ყველას ძალიან გვიყვარს კონსტანტინე გამსახურდიას ” დიდოსტატის მარჯვენა” ვისაც გვისწავლია.
XVII საუკუნის დასასრულამდე ძეგლი უვნებლად იდგა. 1692 წელს „შემუსრეს ოსმალთა, “ კათედრალის გუმბათი დენთით აფეთქების შედეგად ჩამოიშალა. კერძოდ, ტაძარს ოთხივ კუთხეში თოფის წამალი ჩაუდეს და ნანგრევებად აქციეს, ხოლო მისი ძვირფასი მორთულობა და მარმარილოს მოპირკეთება თავის ქვეყანაში წაიღეს.
არსებობს ვერსიაც, რომ ტაძრის ზედა ნაწილის ნგრევა 1770 წელს, გენერალ ტოტლებენის მიერ უქიმერიონის ციხის მიმართულებით ქვემეხებიდან ყუმბარების სროლის შედეგად მოხდა. თუმცა, XIX საუკუნის 30-იან წლებამდე შემორჩენილი ყოფილა ტაძრის სამხრეთი და დასავლეთი კარიბჭეებიც.
“ქუთაისის მარჯვენა მხრის მთებს, საცა ბაგრატის ტაძარია, ძველად ერქვა (და მგონი დღესაც უწოდებენ) უხამერიონის ანუ ოხამერიონის მთებს. ერთი ჩვენებური ფილოლოგი ამ სახელს უკავშირებს ბერძნულ სიტყვას „ხიმა“ (ზამთარი) და ამ ხიმადამ აწარმოებს ოხამერიონს. ჩემის აზრით-კი, აქ ზამთარს არაფერი ადგილი არა აქვს. უხემერიონის ფესვი უნდა იყოს ქართულივე სიტყუა „ოხუა“, რომლიდგანაც იწარმოვა სიტყვები: საოხი, საოხებელი, ოხება და აქედან მეგრული სახელწოდება ეკლესიისა „ოხუამე“ და სვანურიც „ლახვამ“. ეს სიტყვები ქართულის პრეფიქსით ასრე გამოითქმის: სა-ხუამე და სა-ხუამ, ე. ი. ადგილი სასაყდრო, საღმრთო, სავედრებელი ანუ საოხი, სა-ოხებელი, ო-ხუამე-რიონი (მეგრულად)”, წერს მ. ჯანაშვილი, „საუნჯე მეათე საუკუნისაში“.
intermedia.ge