“იას უთხარით, ტურფასა,/ მოვა და შეგჭამს ჭიაო./ მაგრე მოხდენით, ლამაზო,/ თავი რომ აგიღიაო!/ შენ თუ გგონია სიცოცხლე/ სამოთხის კარი ღიაო,/ ნუ მოხვალ, მიწას ეფარე,/ მოსვლაში არა ყრიაო./ ნუ ნახავს მზესა, ინანებს!/ განა სულ მუდამ მზეაო!/ მიწავ, შენ გებარებოდეს/ ეს ჩემი ტურფა იაო,/ შენ უპატრონე, ემშობლე,/ როგორაც შენი ზნეაო”, – ვაჟა-ფშაველას ქალიშვილის, გულქანის მოგონებების მიხედვით, პოეტმა ლექსით ამ ქვეყნიდან თავისი დიდი სიყვარული, კეკე გააცილა… კეკეს, ანუ ეკატერინეს გვარად დღემდე ნებიერიძეა ცნობილი,
არჩილ ღიბრაძე, ვაჟა-ფშაველას ბიოგრაფიის მკვლევარი:
– საქართველოში ცოტამ თუ იცის, ვინ იყო ვაჟა-ფშაველას პირველი მეუღლე და ისინიც, ვინც ამის შ
ესახებ ინფორმაციას ფლობენ, ეკატერინეს გვარად ნებიერიძეს ასახელებენ. ეს გვარი არასწორად პოეტის ცნობილი მკვლევრის, სოლომონ ყუბანეიშვილის უნებლიე შეცდომის გამო გავრცელდა, ვინც თავის მხრივ, როგორც ვაჟას ბიოგრაფიის მკვლევარმა, უმნიშვნელოვანესი ეროვნული საქმე გასწია. ვაჟას ბიოგრაფიული მასალების მრავალწლიანი კვლევის შედეგად, საბოლოოდ დადგინდა, რომ ეკატერინე გვარად არა ნებიერიძე, არამედ ნებალაძე გახლდათ. როგორც ცნობილია, მისი მეუღლე ცნობილი თავადის, ოთარ ამილახვრის უკანონო შვილი იყო და დედის გვარზე იწერებოდა, რაც ცენტრალურ არქივში დაცული გორის რაიონის სოფელ ოთარაშენის, ოთარ ამილახვრის სასახლის, წმ. ნიკოლოზის სახელობის ეკლესიის 1865 წლის საეკლესიო წიგნში დაცული ჩანაწერით დასტურდება. ეკატერინეს დედა – ანა ნებალაძე იყო. შესაბამისად, ნებალაძე გახლდათ მისი ქალიშვილის გვარიც. ამ ცნობას ადასტურებს აგრეთვე, ჩარგლის წმ. გიორგის ეკლესიის 1886 წლის ჩანაწერი ვაჟას უფროსი შვილის, თამარის დაბადების შესახებ. ჩარგლის ეკლესიის ჩანაწერში განსხვავება მხოლოდ ერთ ასოშია – ასო-ბგერა “ა” შეცვლილია ასო-ბგერა – “ე”-თი.
ნაადრევად გათხოვილმა და დაქვრივებულმა კეკემ თავი კვლავ ამილახვრების სახლს შეაფარა. მასწავლებლად მისულ ვაჟას ქალი შეუყვარდა და მისი შერთვა გადაწყვიტა.