რუსი სამხედრო ტყვე : “პუტინმა გაგვასულელა და გვიღალატა დედა” …

-დედა, ვალერა ვარ

-შვილო, შენ ხარ, ღმერთო ჩემო… საშამ რაღაც თქვა შენზე…

-დედა, ტყვედ ვარ ჩავარდნილი, უკრაინაში.

-ეს სიმართლეა?

-კი. სრული პიზდეცი ხდება, ჩემი მეექვსე დანაყოფი აღარ არსებობს. აღარც მეთაური უფროსი ლეიტენანტი *არ ისმის* აღარ არის. ქუჩები ხორცითაა სავსე, 9 ათასი ბიჭია მკვდარი 8 დღეში. ყოველ საათში საჰაერო განგაშია, ჩვენები ქალაქებს ბომბავენ, ასე უბრალოდ.

-ხოო?

-ხოო. პიზდეც

-და შენ როგორ მირეკავ?

-დამარეკინეს. რომ დაგკავშირებოდი და მეთქვა, რომ კარგად ვარ…

-შვილო, მინდა გითხრა… ფრთხილად იყავი. მართლა ტყვეობაში ხარ?

-კი, დედა!

-გაგათავისუფლებენ?

-არ ვიცი, დედა, დარეკე კომისარიატში, ჩემს ნაწილიში, მოითხოვე სიმართლე, მარტო ხალხს შეუძლია ეს ომი შეაჩეროს. ჩვენები ვითომც არაფერი ისე ბომბავენ მშვიდობიანებს, ჩვენ პუტინმა უბრალოდ გვიღალატა, ხვდები? უბრალოდ გადაგვაგდო. *არ ისმის*, 9 ათასი ბიჭი დაიღუპა, როგორც სასუქი ისე არიან დაყრილები, დედა! მათი წაყვანა არ უნდათ!

-არა შვილო, ტელევიზიით ამბობენ, რომ კიევს რუსი სამხედროები ათავისუფლებენ, ეს მართალია?

-დედა! არა! ტყუილია, ტელევიზიით გვატყუებენ და ამას ჩვენც ვჭამთ. აქ რუსები უბრალოდ მოვიდნენ და ვითომ სხვა უნდა გადაარჩინონ რაღაცისგან, ჩემი ყლე! უკრაინა თავისთვის ცხოვრობდა, ყველაფერი კარგად იყო, პუტინმა კიდე გაგვასულელა და გვითხრა “კი, მიდით, თავს დაესხით”, ჩვენ კიდე ეგ ვჭამეთ, მოვედით და დედა მოგვიტყნეს.

-არა, შვილო, *არ ისმის* ბრუნდებიან

-არავინ არ ბრუნდება დედა! ხვდები? ხვდები რომ…

-როგორ გექცევიან?

-კარგად, დედა, კარგად მექცევიან. მაჭმევენ, მასმევენ, არც კი მცემენ, ხვდები? დედა?! (ტირის)

-რა?

– არც კი მცემენ!

-არ გცემენ?

-არა, არ მცემენ! (ტირის), ახალ ამბებს არ მოუსმინო, დედა. დარეკე კომისარიატში, სამხედრო ნაწილში, შეკრიბეთ…

-შვილო, *არ ისმის*

-და რა უთხრეს, რომ სწავლებებზე ვართ?

– *არ ისმის* უთხრეს, რომ ერთ კვირაში მივა მასთან *არ ისმის* გვპირდებიან, რომ იქ იქნებიან, რომ მაქედან მალე წამოგიყვანონ…

-საიდან წამომიყვანონ, დედა?

– ტყვეობიდან

-დედა, ვერ წამოგვიყვანენ. გადით ქუჩაში, ხალხი შეყარეთ, იმიტომ, რომ პუტინი პიდარასტია! მარტო თქვენ შეგიძლიათ ეს ომი შეაჩეროთ. აბუნტდით, რაღაც ქენით, არ ვიცი, დედა.

-მე რა შუაში ვარ შვილო, ეგ კომისარიატმა… სამხედროებმა რაღაც გადაწყვიტეს… რომელ ქალაქში ხარ?

-გუბერნატორთან მიდით. დედა, ხვდები, რომ მომატყუეს? საომრად გამომიშვეს, მშვიდობიანი ხალხის დასახოცად გამომაგზავნეს, ხვდები როგორ დღეში ვარ? ტრაკში ვარ!

-არა საერთოდ შენს ტანკს რა მოუვიდა?

-ჩაქრა! მე კიდე უბრალოდ დამიკიდეს! ჩემიანებმა! ოფიცერმა, მეთაურმაც დამიკიდა! ისინი უბრალოდ წავიდნენ! რომ არ დავნებებულიყავი ხვდები, რომ უბრალოდ მომკლავდნენ? (ტირის)

-ისინი…შენ ტანკი გაგიფუჭდა?

-ხოო… უბრალოდ ჩაქრა!

-რატომ? ძრავს ჭირდა რამე?

-რა მნიშვნელობა აქვს, მაგის დედაც მოვტყან, ნეტავ ყველა (ტანკი) დაიწვას მსოფლიოში…”