დედა, რომელიც შვილების გამო “ყველაზე მახინჯი ქალის ტიტულს” დათანხმდა და სიმახინჯე შემოსავლის წყაროდ აქცია

მერი დაიბადა ლონდონში, მრავალშვილიან და გაჭირვებულ ოჯახში. მას ადრე მოუწია სამუშაოს დაწყება. სამსახური იშოვა მედდად ჰოსპიტალში. იმ დროს მერი ძალიან მიმზიდველი გოგონა ყოფილა, რომელიც დიდ ოჯახზე ოცნებობდა. 29 წლის ასაკში გათხოვდა ტომას ბევანზე და გააჩინა 4 შვილი. მალე მერის ჯანმრთელობის პრობლემები შეექმნა: დაეწყო შაკიკი, სახსრებისა და კუნთების ტკივილი. ექიმები ვერ იგებდნენ, თუ რა დაავადებასთან ჰქონდათ საქმე. ოჯახს დიდი ყურადღება სჭირდებოდა, ამიტომ ის ვერ აქცევდა საკუთარ თავს სათანადო ყურადღებას, დღე და ღამე შრომაში იყო. თანდათან გაუძლიერდა სიმპტომები: დაუგრძელდა სახე, სახის ნაკვთები გაუმკაცრდა, ხელები გაუუხეშდა და ქალური ფორმები თანდათან გაუქრა. ულამაზესი მისის ბევანისგან აღარაფერი დარჩა.

დაავადება, რომელიც მერის ჰქონდა, მედიცინაში აკრომეგალიის სახელითაა ცნობილი. ეს არის ნეირო ენდოკრინული დაავადება, რომელიც დაკავშირებულია ზრდის ჰორმონის გაძლიერებული გამომუშავებით. ამ ჰორმონის დიდი რაოდენოით გამოყოფა იწვევს სიმაღლეში ზრდას, კიდურების დაგრძელებას, რასაც თან ახლავს თავისა და სახსრების ტკივილი. აკროპმეგალია წარმოიშობა ჰიპოფიზის კეთილთვისებიანი სიმსივნისგან. ხშირ შემთხვევებში მას მემკვიდრული ხასიათი აქვს.დღეს ამ დაავადებას წარმატებით მკურნალობენ . მაგრამ მაშინ ამ დაავადების მკურნალობაზე ინფორმაცია არ არსებობდა. მერის განკურნების არავითარი შანსი არ ჰქონდა. დღითი დღე სარკეში ჩახედვისას მერი ამჩნევდა, თუ როგორ ქრებოდა მისი სილამაზე. მისტერ ბევანი ღირსეული ადამიანი აღმოჩნდა და აზრადაც არ მოსვლია მერის მიტოვება. ქორწინების 11 წლის თავზე მისის ბევანი დაქვრივდა და დარჩა 4 შვილთან მარტოდმარტო. მეუღლის სიკვდილის შემდეგ მერი ნებისმიერ სამუშაოზე თანხმდებოდა, რათა შვილები გამოეკვება. კარგ სამსახურში არ იღებდნენ გარეგნობის გამო. ქუჩაში შეურაცხყოფას აყენებდნენ, დასცინოდნენ. ქუჩაში მისი ყოველი გასვლა დიდ განსაცდელთან იყო დაკავშირებული.

ოჯახის ეკონომიური მდგომარეობა უკან-უკან მიდიოდა. სწორედ მაშინ გაიგო ინგლისში “ყველაზე მახინჯი ქალის” კონკურსის შესახებ. მისის ბევანმა გადაწყვიტა ამ კონკურსში მონაწილეობის მიღება. მთავარი პრიზი სოლიდური თანხა იყო. მერიმ მოიგო კონკურსში, მაგრამ პრესაში გამოჩნდა ერთმანეთზე საშინელი სტატიები, რომელთა კითხვა დიდ ტრავმას ანიჭებდა მას. მერი შეუძლებელი შესძლო და თავისი ტრაგედია და უბედურება სტაბილურ შემოსავლად აქცია. 1920 წელს მერის შესთავაზეს ა.შ.შ -ის ცირკსა და “დრიმლენდ” პარკში წარმოდგენების გამართვა. ის მონაწილეობდა წარმოდგენებში, სადაც წარმოაჩენდა თავის არატიპიურ გარეგნობას. მერი გამოდიოდა ფერად ტანსაცმელში, რათა კიდევ უფრო გაესვა ხაზი თავისი შესახედაობისთვის. მათან ერთად გამოდიოდნენ სხვა ადამიანებიც, რომლებიც ასევე უჩვეულო გარეგნობით გამოირჩეოდნენ: წვერიანი ქალები, ჯუჯები, გოლიათები, სიამის ტყუპები… იმ დროისათვის პუბლიკას მოსწონდა მსგავსი სიმახინჯეების ყურება. მისის ბევანი ჯგუფის წევრებში გამოირჩეოდა პოპულარობით. ვინ იცის, რას გრძნობდა მერი, როდესაც მისკენ თითს იშვერდნენ და იცინოდნენ. ის ხომ ცოტა ხნის წინ ძალიან ლამაზი ქალბატონი იყო. ყველა ამ დამცირებას თავისი შვილების გამო იტანდა.

შემორჩენილია ოჯახური ფოტო, სადაც მერი თავის შვილებთან ერთად არის გადაღებული. იმ დროს სტუდიური ფოტოები იშვიათი იყო. ზოგიერთს მხოლოდ ერთი ფოტო თუ ექნებოდა გადაღებული მთელი სიცოცხლის მანძილზე. შესაძლოა, ეს ფაქტი მეტყველებს იმაზე, რომ მერი ძალიან მზრუნველი და მოსიყვარულე დედა იყო და არა ცირკის არტისტი. სიცოცხლის ბოლომდე მერი ბევანი მუშაობდა ამერიკულ ცირკში. მერი გარდაიცვალა 1933 წელს 59 წლის ასაკში. შვილებს ანდერძად დაუტოვა დაესაფლავებინათ ინგლისში, მშობლიურ მიწაზე.

რთული ცხოვრება გაიარა მოსიყვარულე დედამ, რომელიც არ გატყდა ” მსოფლიოში ყველაზე მახინჯი ქალის” ტიტულის ტარებით. მას არ ჰქონდა არჩევანის საშუალება. ეს კი ერთადერთი შანსი იყო საკუთარი თავისა და შვილების გადარჩენისა. ვინ იცის, როგორ წარიმართებოდა მისი ცხოვრება, ეს დაავადება რომ არ შეჰყროდა. ასეთ შემთხვევაში მასზე არაფერი გვეცოდინებოდა.