პარლამენტის დამოუკიდებელი დეპუტატი დიმიტრი ხუნდაძე ქვეყანაში შექმნილი რთულ პერიოდთან და საკუთარ პოზიციებთან დაკავშირებით განცხადებას ავრცელებს:
„ჩემი და ჩემი თანამოაზრეების მკვეთრი განცხადებები თუ დაფიქსირებული პოზიციები მხოლოდ და მხოლოდ საქართველოსა და ჩვენი საზოგადოების ინტერესებს ემსახურება და მეტს არაფერს. არადა, აქამდე უკვე მერამდენედ აღმოჩნდა ჩვენი ნათქვამი სიმართლე.
ომის რიტორიკა დღემდე გრძელდება, არადა, ვითომ აქამდე არც კი ყოფილა და ჩვენი კითხვებიც თითქოს უსაფუძვლო იყო.
ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსის მოპოვებისთვის დაწესებული 6 თვიანი ვადა საეჭვოდ მივიჩნიეთ, რისთვისაც „გაგვიარ-გამოგვიარეს“, შემდეგ თვითონ ევროსაბჭომ შეცვალა და ეს დრო გაახანგრძლივა.
მოსამართლე ჩხიკვაძის აშშ-ში ვიზიტიდან „ჩახსნა“, რომ სასამართლო გადაწყვეტილების გამო მოხდა, რაზეც ჩვენ ეჭვი გამოვთქვით, თავად მოსამართლემ დაადასტურა.
დადასტურდა კელი დეგნანისა და ბიძინა ივანიშვილის შეხვედრაც, თუმცა კითხვა კითხვად რჩება, რატომ გახდა დასამალი შეხვედრაც და შემდგარი საუბრის შინაარსიც? საფრთხე დასმულ კითხვებში კი არ არის, არამედ გაუცემელ, დამალულ პასუხებში.
სასამართლო რეფორმასთან დაკავშირებით საელჩოს მიმართ ნებისმიერი გამოთქმული შენიშვნები და ეჭვები დღეს თითქოს ყველასათვის მიუღებელი აღმოჩნდა, მაგრამ როდესაც საბოლოოდ ამ რეკომენდაციების მნიშვნელოვან ნაწილს კატეგორიულად არ გაიზიარებენ, თანაც არგუმენტირებულად, ხომ ისევ მართლები აღმოვჩნდებით? და თუ გაიზიარებენ, მერე ნახეთ პოლიტიზირებული და უსამართლო სასამართლო.
დოკუმენტი ინგლისურად წაიკითხეთ და ასეთი მკაცრი არ მოგეჩვენებათო, გვიპასუხეს. ქართულად რომ ცუდის მომასწავლებელია და შემდეგ ფაქტის წინაშე დავდგებით, რა ვქნათ? არაქართულად “გავატაროთ” და დავუბრუნდეთ წარსულს?
რუსული ხელფასის მქონე რუსეთუმეობას რომ გვაბრალებს და “ევროპულად” ჭკუას გვასწავლის, ეგაც მივაყურადოთ?
საბჭოთა რუსეთში დაბრუნებას არავინ აპირებს, მაგრამ ის, რაც დასავლეთშიც მიუღებელია, ჩვენთვის რატომ უნდა იყოს მისაღები? იმიტომ რომ ვიღაცას სჭირდება? ქვეყანა მივუშვათ ომში, იმიტომ რომ უფრო დიდი ომია მოსაგები?
მმართველმა გუნდმა უნდა დათმოს ხელისუფლება არჩევნების მიუხედავად, იმიტომ რომ “ძველი-ახალი” ხელისუფლება ყველა დაკვეთის შემსრულებელია?
სად არის ქვეყნისა და საზოგადოების ინტერესები? სად არის ხალხი? თუ მას ვინ ეკითხება.
ყველა ქვეყანა უპირატესად თავის ინტერესებს უფრთხილდება და სწორადაც. ჩვენ რატომ არ გვაქვს ამის უფლება?
დღეს დიდ საჭადრაკო დაფაზე მიდის სახიფათო თამაში. რთული სვლები კეთდება და მოგებისთვის ბევრი პაიკი შეეწირება. მოთამაშე ჩვენ არ ვართ, მაგრამ შეწირული პაიკი შესაძლოა საქართველო აღმოჩნდეს. ამიტომ, დღეს არც პოლიტიკური კეკლუცის, არც მოდას აყოლის და არც “ფეისბუქცნობადობის” ზრუნვის დროა. დღეს სიფრთხილე და გონიერებაა საჭირო, რომელსაც სიცოცხლის ფასი აქვს.
იმაზე რთულია ვითარება, ვიდრე ეს გარედან ჩანს ან ჩვენს განცხადებებში იკითხება. სამწუხაროდ, სათქმელი ჯერ კიდევ ბევრია. მთავარია, ამის საჭიროება არ დადგეს და ომი მშვიდობით შევცვალოთ”.