„წარმოუდგენლად მეჩვენება გქონდეს ერთი ჰექტარი მიწის ფართობი და არ მოგყავდეს ან ვერ აწარმოებდე სამას ლიტრ ღვინოს, ას ლიტრ არაყს, 60 კგ ლობიოს, ერთი ტონა სიმინდს. ყველას შეგვიძლია დღეს ოჯახი ვარჩინოთ და განვითარებისთვისაც ვიბრძოლოთ არსებულ პირობებში“, – აცხადებს აკაკი ღლონტი, სოფლის მეურნეობის სამინისტროს ანასეულის სამეცნიერო კვლევითი ცენტრის უფროსი მეცნიერ მუშაკი.

“სოფლის ცხოვრება” – რუბრიკის სპონსორია “ბახვი ჰესი”

ლადო მენაბდე

„გურიის მოამბესა“ და „ალიონის“ ერთობლივი – „ბახვი ჰესის“ მიერ დაფინანსებული რუბრიკის „სოფლის ცხოვრება“ ფარგლებში, „გურიის მოამბე“ ადგილობრივ აგრონომს, გაეროს ექსპერტს აგრარულ საკითხებში, აკაკი ღლონტს შეხვდა.

 

სოფლის მეურნეობაში რომ წარმატებას მიაღწიო, ან თუნდაც იმ დონეს მიაღწიო, ნახევრად ხუმრობით რომ ვთქვა, „გასაქცევად არ გქონდეს საქმე“, გარკვეული ცოდნა, გამოცდილების მიღება და რაც მთავარია მოტივაციაა საჭირო ასე იწყებს აკაკი ღლონტი საუბარს რუბრიკასთან “სოფლის ცხოვრება”

მოდით, გაეროს ექსპერტთან, აგრარულ საკითხებში, აკაკი ღლონტთან ერთად,  მივყვეთ თანმიმდევრობით, რა არის საჭირო წარმატებისათვის:

პირველ რიგში:

განათლება, ცოდნა, გამოცდილება, გარემო, ასევე ცოდნა, თუ რა გინდა და შენს საკუთრებაში არსებული მიწის ნაკვეთი რის შესაძლებლობას გაძლევს, ანუ მიზანი და რაც მთავარია, გასაღების ბაზარი – სად გაიტან და გაყიდი პროდუქციას, რომელსაც მოიყვან.

ჩვენ გვაქვს შესანიშნავი ბუნებრივი პირობები. არ არის აუცილებელი მაინცადამაინც ბანანი მოიყვანო, რომ საინტერესო იყო მომხმარებლისთვის. მთავარია, შეისწავლო ბაზარი, რაც დიდი პრობლემა არ არის. ამ კვლევით დაინახავ მოთხოვნას, გადაკვეთის წერტილს და დაიწყებ მოქმედებას.

კონსულტაციებსა და ცოდნას ნებისმიერი აგრონომი გაგიზიარებს. ბევრია არასამთავრობო ორგანიზაციაც, რომელიც ამ მიმართულებით მუშაობს.

მე მაგალითად ნებისმიერ დროს მზად ვარ და ეს დღემდე არავისათვის არ დამიმადლებია, გავცე რეკომენდაციები, რჩევები, მაქვს წაბლის, თხილის, პავლონიას, კივის, ფეიჰოას პლანტაციები, ასევე სანერგე მეურნეობა. ასევე ვუვლი ფუტკარს, მსხვილფეხა რქოსან პირუტყვს.

როცა ადამიანი გადახედავს საკუთარ შესაძლებლობებს უნდა ჩამოყალიბდეს, იმ მიწის ნაკვეთით რაც მას საკუთრებაში აქვს, რა იქნება მისთვის უფრო მეტად მომგებიანი, მესაქონლეობა, მემცენარეობა, მეღორეობა, მეფუტკრეობა თუ სხვა რამ.

რომელი დარგიც ახლოსაა მასთან და რომელ დარგშიც აქვს შესაძლებლობა მიიღოს ან გააღრმავოს განათლება, ის დარგი უნდა აირჩიოს და განავითაროს.

შემდეგი ნაბიჯია, სახელმწიფო პროგრამებში გარკვევა.  არსებობს რამდენიმე სახელმწიფო პროგრამა, საკონსულტაციო ცენტრები სადაც ინფორმაციის მოძიების და სხვადასხვა, დასაწყისისათვის აუცილებელი ფორმალობების მომზადებაში გეხმარებიან.

სამწუხაროდ ჩვენთან სპეციალისტების ნაკლებობაა, იქნებიან ეს აგრონომები თუ ვეტექიმები. ოზურგეთში დაახლოებით 50 სოფელია და სულ 10 მდე აგრონომი ვართ.  ამის მიუხედავად, მაინც შეიძლება, მოტივაციის შემთხვევაში, წარმატების მიღწევა.

რითი არის ანასეულის კვლევითი ცენტრი საინტერესო? მაგალითად, ჩვენთან ხშირად გარკვეულ კულტურებს მეზობლის, ან ნაცნობის რჩევის საფუძველზე მისდევენ. მანამ, სანამ დაიწყებთ მოცვის, ლობიოს, კივის თუ ათასი სხვადასხვა კულტურების მოშენებას, პირველ რიგში აუცილებელია მიწა სინჯებისათვის მიიტანოთ ანასეულის კვლევით ლაბორატორიაში, სადაც გეტყვიან ამ მიწაზე რომელი კულტურებია პერსპექტიული.

იქნებ თქვენ ნიგოზს აპირებთ და მიწა გამოუსადეგარია ამისათვის, ან წაბლი გინდათ და პავლონია სჯობს.  პირველ რიგში, აუცილებელია მიწის შესწავლა, რომ რამდენიმე წლის შემდეგ სავალალო შედეგით არ დასრულდეს თქვენი გაწეული შრომა და ხარჯი.

როცა,  მიწის სინჯებზე პაასუხები გექნებათ, შემდეგ უნდა წახვიდეთ კვალიფიციურ ექსპერტთან და ის გვირჩევთ, რისი მოყვანა ჯობია თქვენს საკუთრებაში არსებულ მიწაზე.

აი მაგალითად, რა დაემართა თხილს, მოხდა მისი სპონტანურად მასიური გაშენება, ისე რომ ნიადაგი არ იქნა შესწავლილი და მივიღეთ  დრამატულ შედეგები.

მიმბაძველობით საქმე არ გამოვა, როცა რაღაცას ვაკეთებთ უნდა გავაანალიზოთ და ვიფიქროთ, როგორი იქნება ის გრძელვადიან პერსპექტივაში, 10 წლის შემდეგ მაინც.

როცა მრავალწლიან კულტურასთან გვაქვს საქმე, მეტი ცოდნა და გამოცდილება გვჭირდება საქმის დაწყებამდე, ერთწლიან კულტურებში შეიძლება ნაკლები დანახარჯებით გამოასწორო შედეგი, მრავალწლიანში კი არა.

მთელ რიგ სფეროებში და მით უმეტეს, სოფლის მეურნეობაში სახელმწიფოს გვერდში დგომა არის უმნიშვნელოვანესი. სახელმწიფო უნდა მუშაობდეს გასაღების ბაზრების მიმართულებაზე. რისი და რა რაოდენობით  გატანა შეგვიძლია, სად, რომელ ქვეყანაში, რა გვჭირდება ადგილობრივი ბაზრის დასაკმაყოფილებლად. ეს მონაცემები ქვეყანას უნდა ჰქონდეს და ამის მიხედვით შეძლებს ხელი შეუწყოს სოფლის მეურნეობის ამა თუ იმ დარგების განვითარებას. უნდა ვიცოდეთ ზუსტად, თურქეთის, აზერბაიჯნის, სომხეთის, ირანის, შუა აზიიის, ევროპის ბაზრების საჭიროებები, თუნდაც ამერიკის, აზიისა და აფრიკისაც. უნდა ჩამოვაყალიბოთ სახელმწიფო სტრატეგია ამ მიმართულებით, გავიგოთ სად ვართ და საით მივდივართ და სად გვინდა რომ მივიდეთ ამათუიმ პერიოდში – სხვანაირად არაფერი არ გამოვა.

დღეისათვის მე, ჩემს გურულ გლეხებს შემიძლია ვურჩიო ის კულტურები, რაც მე მიმაჩნია რომ იქნება სხვებზე მეტად ეფექტიანი ჩვენს პირობებში.

რა თქმა უნდა ამას მეტად საფუძვლიანი შესწავლა და გაანგარიშება სჭირდება, მაგრამ შემიძლია გირჩიოთ წაბლი, პავლონია, ფეიჰოა.

კიდევ ერთხელ განვმეორდები, მნიშვნელოვნია ადამიანის მოტივაცია, მზაობა ცოდნის გასაღრმავებლად და სურვილი, რომ ისწავლოს და იმუშაოს. გადავხედოთ წარსულს, ჩვენს წინაპრებს არ ჰქონდათ  ტექნოლოგიები, გაცილებით შეზღუდული ცოდნის არეალი გააჩნდათ, მაგრამ როგორი წარმატებულები იყვნენ სოფლის მეურნეობაში. მართალია, მაშინ დიდ როლს ტრადიცია და მემკვიდრეობა თამაშობდა, ანუ ცოდნა-გამოცდილების გადაცემა მემკვიდრეობით ხდებოდა, მაგრამ მიმაჩნია, რომ თუკი სწორად გაანალიზებ, გაითვალისწინებ გამოცდილებას, არ აჩქარდები და თუ გექნება ადამიანს მოტივაცია, განვითარების სურვილი,  გურული გლეხის წარმატება გარდაუვალი იქნება.

წარმოუდგენლად მეჩვენება გქონდეს ერთი ჰექტარი მიწის ფართობი და არ მოგყავდეს, ან ვერ აწარმოებდე სამას ლიტრ ღვინოს, ას ლიტრ არაყს, 60 კგ ლობიოს, ერთი ტონა სიმინდს. ყველას შეგვიძლია დღეს ოჯახი ვარჩინოთ და განვითარებისთვისაც ვიბრძოლოთ არსებულ პირობებში. რესურსი არის, გვჭირდება მუხლჩაუხრელი შრომა და განათლება.. უნდა შევცვალოთ აზროვნება და მასთან ერთად შეიცვლება ბევრი რამ სასიკეთოდ, მათ შორის მიდგომებიც. აი მაგალითად მე წელს შევცვალე ჩემი გეგმები  თხილის კულტურასთან დაკავშირებით  და მომავალ წელს ვაპირებ ის პავლონიათი ჩავანაცვლო.

წარმატებული ბიზნესმენები გურიიდან – მაგალითი როგორ დავძლიოთ სიღარიბე

.